Florense Hartstocht - emigrati.it de Internet Vereniging van de Italiaanse Emigranten

Ontstaan in de gebade zomer met het bloed van Genua, verstoord door de hitte en de hedonistische woede voor het vermaak tegen elke prijs, opgesteld gedurende een zoveelste emigratie gelukkig in Rome, geïnspireerd door een liefdeservaring gecontrasteerd door vooroordelen en onvermijdelijk verloren, deze beelden spreken veel over mijn wortelachtige, hartstochtige, pijnlijke Florense wezen.

Behalve de goudsmid traditie is het die van de stoffen om de productie ambacht van San Giovanni in Fiore te kenmerken in de loop van de geschiedenis, met dekens en trousseaus uit kleurrijke geometrische motieven, sommige direct geïnspireerd door Dorische kolonisten die op hun beurt door Perzische handwerkslieden werden ingelicht. Nutteloos om te zeggen dat, behalve kleine sporadische voorbeelden, tegenwoordig deze traditie is praktisch uitgestorven.

In de loop van de jaren in mijn werk (bijvoorbeeld mijn zijn de panelen in mozaïek van kleurrijk graniet aan de kruising tussen het sportveld en de begraafplaats; Palla-Palla, 2000), herhaaldelijk herleven de motieven en de kleuren van de dekens uit mijn kinderjaren met verschillende uitdrukkelijke technieken en functies.

Waarschijnlijk als opstand aan de betonnisering, de eentonigheid en de nutteloosheid van de eigentijdse San Giovanni in Fiore, komen de geheugens op: de kleurrijkste vensterluiken of de kroonlijsten en doorluiken van de "Timpune"; zeldzame en gevoelige personen kleuren nog de omtrekken van hun deur verschillend van die van de buur; onvermijdelijk het groen van de dennen van de Sila, het blauw van zijn nachthemel; het rood van het bloed van Christus en van alle personen van de Aarde.

In ene dramatische zomer zoals deze, met een toekomst van ontbinding van de pool gletsjers, deze wil van toebehoren aan een bijzondere antieke cultuur en het nastreven aan een identificatie in vaste wortels is natuurlijk verschenen, zelfs met een nieuwe uitdrukking vorm in de gebruikte werktuigen en materialen.

Dat wat het Oosten in herinnering roept is in algemeen een hulde aan de geboeide studies in mijn jeugdjaren over de Yoga en de Zen, en aan de verwijdering van de vooroordelen eigen aan deze filosofieën.
De voorwerpen worden in het water weergegeven, precies in de veronderstelling van ontbinding van de pool gletsjers. Santa Severina zou een zee stad kunnen worden op een woestijnkust.

De voorgestelde beelden zijn noch een kostbaar "ozaturo" (deken), noch een delicaat "ncullerata" (borduurwerk), bescheidener zijn het kleine virtuele werelden. Ze zijn volledig gebouwd met de computer, waar in mij me bescherm telkens als ik vrees voor de toekomst van het menselijke wezen. Meer ik reis, groei, werk en kosmopolitisch word, meer hecht ik me aan mijn oorsprongen, doende vertrouwen in het idee dat de ontwikkeling van de mens in de verscheidenheden van de culturen en in hun uitwisseling bestaat, en niet in hun afplatting opgelegd met de honger en de oorlog maar in een vredelievende samenleving.